At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Comprehensum, quod cognitum non habet? Haec dicuntur inconstantissime. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Suo enim quisque studio maxime ducitur. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Poterat autem inpune;

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Ac tamen hic mallet non dolere.

• Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
• Sint modo partes vitae beatae.
• Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
• Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Pauca mutat vel plura sane;

Bork Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Facillimum id quidem est, inquam. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

1. Sed quot homines, tot sententiae;
2. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;
3. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Bork Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Praeclare hoc quidem. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.

Quis enim redargueret? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nihilo magis. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Bork Polycratem Samium felicem appellabant. Haec dicuntur inconstantissime. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Audeo dicere, inquit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?